Reklamy
Porady psychologiczne
Co powoduje agresję u syna?
Bardzo martwię się o zachowanie mojego syna, który wykazuje ogromną agresywność. Taką samą miał jego ojciec, który opuścił nas, gdy syn miał zaledwie dwa latka. Teraz syn ma 20 lat. Gdy się denerwuje, niszczy wszystko, co ma pod ręką. Nieważne, czy jest to drogi telefon, którym potrafi rzucić o ścianę, czy moje okulary. Kiedyś uderzył nawet swoją koleżankę. Później oczywiście przeprasza za swoje zachowanie, bardzo go żałuje, ale ja wiem, że podobna sytuacja się powtórzy.
Swoim zachowaniem prezentuje dwa oblicza - dobrego studenta i człowieka, który nie panuje nad swoimi emocjami i agresywnym zachowaniem. Czy powinnam namówić syna na wizytę u psychiatry?
odpowiada dr n. med. Sławomir Adam Wolniak, lekarz psychiatra
Z tak krótkiego opisu trudno wywnioskować, czy Pani syn może cierpieć na zaburzenia osobowości, czy też agresywne zachowanie w jego przypadku wynika z uszkodzeń w układzie nerwowym. By to stwierdzić, należy skonsultować się ze specjalistą - psychiatrą lub psychologiem, którzy będą także w stanie wykluczyć tzw. zaburzenia organiczne, wynikające z zaburzeń struktury narządów odpowiedzialnych za życie psychiczne, w tym mózgu.
Człowiek dorosły, który w chwilach rozwiązywania problemów sięga do przemocy, może mieć po prostu zły charakter. Ale faktem jest, że przyczyny takie właśnie zachowania mogą tkwić w jego trudnym dzieciństwie, być skutkiem choroby, odniesionego urazu, a także między innymi uzależnień czy choroby psychicznej.
Agresorzy sami często pochodzą z rodziny, w której przemoc występowała ? niekoniecznie musieli być jej ofiarami, ale na przykład świadkami, gdy przemoc była obecna między rodzicami.
Osoba, która dopuszcza się przemocy, używa siły wobec innych ludzi, a kierują nim różne intencje: chęć wyrządzenia krzywdy, spowodowanie zmiany w zachowaniu danej osoby, czy też doprowadzenie do zrealizowania osobistych celów. Agresja i stosowanie przemocy wynikają z potrzeby rozładowania napięcia, są skutkiem pojawienia się silnych emocji, które powodują utratę kontroli nad zachowaniem.
Często jest tak, że napotykając na swojej drodze problemy, z którymi dana osoba nie może sobie poradzić, budzi w niej poczucie utraty kontroli nad własnym życiem i sprowadza się do utraty kontroli także nad własnym zachowaniem. W pewien sposób prowadzi to do wyżywania się na bliskich za niepowodzenia będące jego udziałem. Taką osobę charakteryzuje mierna zdolność zwalczania frustracji, niska samoocena i niski poziom kontroli impulsów. Każda próba komunikowania się z taka osobą, próba wyjaśnienia jej swoich racji, nierzadko przynosi efekt w postaci złości, frustracji oraz impulsywnej reakcji z rękoczynami włącznie.
Warto się zastanowić i zaobserwować, czy agresywna w swoim zachowaniu osoba nie ma skłonności do uzależnień od substancji psychoaktywnych, wśród których najpowszechniejszy jest alkohol.
Wpływ na zachowanie może też mieć wiele chorób, skutkujących zmianami stanu psychicznego danej osoby - mogą one dawać odległe następstwa w postaci zaburzeń procesów poznawczych.
Należą do nich choroby somatyczne, jak na przykład zaburzenia endokrynologiczne, choroby układu krążenia, a także choroby organiczne tkanki mózgowej, guzy, urazy mózgu. Agresja może przejawiać się również podczas depresji z pobudzeniem.
- Sławomir Wolniak jest ordynatorem Kliniki Psychiatrycznej i Terapii Uzależnień "Wolmed", w Dubiu k. Bełchatowa.