RE: Zapomnieć? Przebaczyć? Pożegnać się? Czyli o celach terapii DDA

Mój ojciec pił. Bił mnie, moją siostrę i moją Mamę. Pobił ja kiedyś tak dotkliwie, że lekarze nie dawali jej szans na przeżycie. Po transplantacji krwi, przeszczepie kości do twarzoczaszki, i późniejszych jeszcze ośmiu operacjach plastycznych w tym między innymi po przeszczepach skóry na twarz, mogłyśmy ją z siostrą odwiedzić w szpitalu. Nas próbował zabić, ale się ukryłyśmy.
Radziłam sobie dobrze. Zostawiłam przeszłość za sobą, jednak po śmierci mojego ojca wszystko wróciło, i ten żal, niesmak i nawet nie wiem jak nazwać to uczucie... żal o to że nie zrobił nic aby naprawić to co zrobił. Po prostu zapił się, i umarł. A ja czasem czuję że pomoc jest mi bardzo potrzebna, ale nie wiem gdzie jej szukać, i postanawiam poradzić sobie z tym sama, choć nie jest to łatwe. Zrobiłam się nerwowa, często krzyczę, nie umiem tego powstrzymać. Mam cudownego syna, ma 10 lat, cierpi przez to najbardziej, drugi syn ma 5 miesięcy, czasem się denerwuję na niego, ale tylko w środku.
Czytając ten artykuł zastanawiam się nad podjęciem terapii. Może jeszcze nie jest zbyt późno...? Jednak gdzie mam szukać pomocy?